Αγώνας για να «ξεκαπνίσουμε» ένα Πανεπιστήμιο

Σέβομαι, γι' αυτό περνάω έξω να καπνίσω

Αθήνα 30 Μαρτίου 2018

Αγώνας για να «ξεκαπνίσουμε» ένα Πανεπιστήμιο

Αναφορά από τη χθεσινή επίσκεψή μου στο ΑΕΙ Πειραιά ΤΤ (Πλέον Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής).

   Σίγουρα, το να προσπαθεί κάποιος να αλλάξει μια νοοτροπία που έχει καλλιεργηθεί για δεκαετίες (από το 1983), όπως το να «επιτρέπεται» στους καπνιστές να καπνίζουν ανενόχλητοι μέσα στους κλειστούς δημόσιους χώρους του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (αφού μέχρι και σταχτοδοχεία τους είχαν διαθέσιμα, ενώ δεν υπήρχαν ούτε καν παράθυρα!), παρόλο που έχει απαγορευτεί το κάπνισμα μέσα σε όλους τους χώρους που παρέχεται εκπαίδευση, στα Πανεπιστήμια, στα Τεχνολογικά Ιδρύματα και γενικά στα Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευση, από το 2002 με Υπουργική Απόφαση του Υπουργού Υγείας (υπ. αρ. Υ1/Γ.Π./οικ.76017 (ΦΕΚ 1001/τ.Β`/2002), όπως και με τον Ν. 3730/2008, δηλαδή εδώ και δεκάξι χρόνια (!), δεν είναι απλή υπόθεση.

"Εξυπνη" αφίσα που σημαίνει "Όχι στα μούτρα μας!"

   Δυστυχώς, παρά την εκτεταμένη αφισοκόλληση στους περισσότερους χώρους του Πανεπιστημίου, για την οποία μέρος της δαπάνης καλύφθηκε με εντολή του Πρύτανη (η εργασία και το έξοδο για την πλαστικοποίηση καλύφθηκε από μένα, όπως και ο κόπος του να αφισοκολλώ αφίσες με πολύ περπάτημα και υπερβολική ορθοστασία που καταπονεί τα κάτω άκρα μου καθώς έχω κινητική αναπηρία), φαίνεται ότι η προσπάθειά μου δεν γίνεται σεβαστή απ’ όλους αφού χθες διαπίστωσα πολλές παραβιάσεις, κυρίως από φοιτητές, οι οποίοι κάπνιζαν σε κλειστούς χώρους μπροστά στις αφίσες που είτε απαγορεύουν, είτε αποτρέπουν το κάπνισμα, είτε μας προτρέπουν στο να σεβόμαστε τους τρίτους και να μην καπνίζουμε μέσα στους κλειστούς δημόσιους χώρους.

Σέβομαι!

   Βέβαια, τα παιδιά, κάθε φορά που τους κάνω την παρατήρηση ζητώντας τους ευγενικά να περάσουν έξω να καπνίσουν, δεν φέρνουν ποτέ αντίρρηση και συνήθως ζητούν συγγνώμη και παραδέχονται ότι δεν είναι σωστό να μην σκεφτόμαστε ότι ο διπλανός μας μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα υγείας που λογικά το αγνοούμε.

   Δυστυχώς, υπάρχουν πάντα και οι ακραίες εξαιρέσεις, όπως η περίπτωση φοιτητή που εξύβρισε πολύ άσχημα την υπεύθυνη του κεντρικού κυλικείου επειδή τον παρακάλεσε είτε να σβήσει το τσιγάρο είτε να περάσει έξω.

Είσοδος κυλικείου, βρήκα δύο φοιτητές να καπνίζουν μέσα.

   Για τους υπεύθυνους των κυλικείων είναι ένα σοβαρό πρόβλημα επειδή αν έρθει υγειονομικός έλεγχος θα εκδώσει πρόστιμο ακόμα και για τη χρήση ηλεκτρονικού τσιγάρου αφού απαγορεύεται και αυτό.

 
  Επειδή θέλω πάντα να συζητώ με τους φοιτητές, σε μια προσπάθεια ενημέρωσής τους για τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν μερικοί συμφοιτητές τους, όπως και μερικοί εργαζόμενοι μέσα στα Πανεπιστήμια, έχω παρατηρήσει ότι στην ερώτηση που τους απευθύνω «Γιατί δεν σέβεστε τους άλλους;», επειδή πιστεύω ότι ο σεβασμός της υγείας και της προσωπικότητας του άλλου υπερέχει από την απαγόρευση του νόμου, άλλωστε αποτελεί βασικό συνταγματικό δικαίωμα, ποτέ δεν έχω πάρει απάντηση.
   Με εξαίρεση κάποιες απαντήσεις που παραπέμπουν σε άλλα προβλήματα, όπως η μόλυνση του περιβάλλοντος από το καυσαέριο των αυτοκινήτων, από τα πλαστικά στη θάλασσα, από τον αμίαντο, από το όζον. Προβλήματα υπαρκτά που όμως δεν συμβαίνουν εντός των κλειστών χώρων των πανεπιστημίων - και γι’ αυτό δεν είναι κάτι που αφορά το πρόβλημα που θίγουμε καθώς παραπέμπουν σε αλλαγή του θέματος της συζήτησης και την οδηγούν σε κάτι άσχετο, που δεν μας αφορά ως φοιτητές, αλλά ως πολίτες της κοινωνίας μας.

   Κάποιος είχε πει εύστοχα ότι αυτά είναι «τα λόγια της νικοτίνης» που ψάχνουν να βρουν την οποιαδήποτε δικαιολογία προκειμένου να αποφύγουν την ανάληψη των ευθυνών τους.

   Όμως, εμείς δεν ζητάμε από τους καπνιστές να αποβάλλουν τη νικοτίνη από μέσα τους, αλλά να περάσουν σε εξωτερικό χώρο, εκεί που δεν θα ενοχλήσουν τους τρίτους.

   Στις περισσότερες περιπτώσεις οι καπνιστές που τους «πιάνω» να καπνίζουν μέσα συνήθως απέχουν από μια εξώπορτα τρία έως δέκα μέτρα το πολύ. 

Εκατό στρέμματα ελαιώνα, γιατί πρέπει κάποιοι να καπνίζουν μέσα;

Νομίζω ότι δεν είναι τόσο άβολο πλέον το περνάμε έξω να καπνίζουμε.

Μεταπτυχιακή φοιτήτρια (δημόσιος υπάλληλος που κάνει το μεταπτυχιακό της), όταν της ζητήσαμε να μην καπνίζει στο παράθυρο και να περάσει έξω από το κτίριο, μας απάντησε: "Έξω είμαι"!

   Προσοχή μόνο στο να μην μπερδέψουμε τους εξωτερικούς χώρους με τους εσωτερικούς επειδή φοιτητής μου εξέφρασε την άποψη ότι εφόσον ο χώρος έχει πόρτα και παράθυρο τότε θεωρείται υπαίθριος! (Φυσικά, υπαίθριος χώρος θεωρείται ο μη στεγασμένος χώρος.)

   Παρόλο που μπορεί να ακούγονται αστεία κάποια πράγματα καλό είναι να σεβόμαστε κάθε άποψη επειδή πίσω από αυτή μπορεί να υπάρχει κάποια εξήγηση, κάτι που μας δείχνει πράγματα για το επίπεδο και την ποιότητα πληροφόρησης που έχουμε, όπως π.χ. όταν φοιτητής μου είπε ότι οι μη καπνιστές μετατρέπουν με το ζόρι τους μη κλειστούς χώρους σε άκαπνους, θεωρώντας ότι δεν είναι αυταρχική ή αντικοινωνική συμπεριφορά η επιβολή του βλαπτικού καπνού στο πρόσωπο του τρίτου, αλλά πως είναι αυταρχικό το να επιβάλλεται ο καθαρός αέρας μέσα στους κλειστούς χώρους!

   Κάποιος άλλος φοιτητής μου είπε ότι δεν πιστεύει ότι βλάπτεται η υγεία των άλλων από το παθητικό κάπνισμα και ότι πρέπει να του το αποδείξω. Προφανώς αγνοεί ότι κάθε χρόνο πεθαίνουν στην Ελλάδα 600 άτομα εξαιτίας του παθητικού καπνίσματος, αρκετά από αυτά είναι μικρά παιδιά.

   Ένας φοιτητής μου είπε ότι πριν δύο χρόνια που μπήκε στο ΤΕΙ δεν κάπνιζε και δεν είχε πρόβλημα (ψυχολογικά) με αυτό. Τον ενημέρωσα ότι ψυχολογικά μπορεί να μην έχει πρόβλημα, αλλά οργανικά έχει και πως δεν είναι τυχαίο που έγινε καπνιστής αφού το καπνιστικό περιβάλλον του ΤΕΙ τον «δίδαξε» να καπνίζει, διαμορφώνοντας την πορεία της υγείας του και της ζωής του.

   Πραγματικά, ίσως το μόνο που λείπει από τα ελληνικά Πανεπιστήμια είναι να δίνουν Πτυχίο Καπνιστή…

Αυτοσχέδιο σταχτοδοχείο

Σταχτοδοχείο-κάλυμμα, χθες το ανακάλυψα, ίσως είναι το τελευταίο που έχει απομείνει.

   Χθες γνώρισα καθηγητή του Πανεπιστημίου μας, ο οποίος μου εξομολογήθηκε ότι έχει αναπνευστικό πρόβλημα υγείας, όμως διστάζει σε μεγάλο βαθμό να διαμαρτυρηθεί δημοσίως καθώς φοβάται τη στοχοποίησή του. Αυτός ο άνθρωπος, ως εργαζόμενος, είναι υποχρεωμένος να εκτίθεται καθημερινά σε παθητικό κάπνισμα, χωρίς όμως να προστατεύεται από τη νομοθεσία και τις ευρωπαϊκές οδηγίες που επιτάσσουν υγιεινή και ασφάλεια για τους φοιτητές, τους εργαζόμενους και όσους εισέρχονται στους χώρους των πανεπιστημίων.

   Ως προς όλα τα παραπάνω είναι δύσκολο να μην θεωρήσουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης το φέρει η αδιαφορία των κυβερνήσεων, του Πολιτικού Προσωπικού, των Κομμάτων, του Διοικητικού και Διευθυντικού προσωπικού, η οποία έχει εξαπλωθεί προς τα κάτω, προς τους πολίτες που ακόμα κι αν δεν είναι καπνιστές αδιαφορούν ακόμα κι όταν οι ίδιοι εκτίθενται σε παθητικό κάπνισμα.

Κάποιοι δεν συμφωνούν με την απαγόρευση του καπνίσματος στους κλειστούς χώρους των Πανεπιστημίων

   Ένας συμφοιτητής μου, λοιπόν, καπνιστής, μου πρότεινε να κάνουμε μια προσπάθεια να λύσουμε αυτό το πρόβλημα συλλογικά, οι φοιτητές, μόνοι μας, χωρίς να περιμένουμε παρεμβάσεις από τους «επάνω», γι’ αυτό και με προσκάλεσε να έρθω στην επόμενη Γενική Συνέλευση, ενημερώνοντάς με ότι πρόσφατα οι φοιτητές αποφάσισαν να μην καπνίζουν μέσα στις Γενικές Συνελεύσεις, πράγμα που ακούγοντάς το με χαροποίησε.

Το "ΣΕΒΟΜΑΙ" σκεπάστηκε από το έντυπο του "αναρχικού αγώνα" που δεν το σεβάστηκε.

   Έτσι, πέρα από τις δράσεις που έχω αναλάβει ατομικά με επιστολές και αναφορές, προς Υπουργούς, βουλευτές και Πρυτάνεις, ακόμα και προς το Ευρωκοινοβούλιο (σειρά έχει ο ΟΗΕ), τις οποίες σύντομα θα τις περάσω σε συλλογικό επίπεδο μέσα από την πρόσφατη δημιουργία δύο συλλόγων («ΣΥΝΗΓΟΡΟΙ ΤΩΝ ΑΜΕΑ-ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ» και «Προστασία από το Παθητικό Κάπνισμα»), θα προσπαθήσω να κάνω μια προσπάθεια να ενημερώσω ο ίδιος τους φοιτητές για τις συνέπειες του παθητικού καπνίσματος σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες πληροφορίες που έχουμε από την επιστημονική κοινότητα, για το λεγόμενο «σύνδρομο του άρρωστου κτιρίου», για τα προβλήματα που μου έχουν αναφέρει συμφοιτητές τους με σοβαρές παθήσεις σε διάφορα Πανεπιστήμια της χώρας, σε μια προσπάθεια να τους πείσω ότι πρέπει να προστατεύσουμε και να διαφυλάξουμε το δικαίωμα στη Δημόσια Υγεία, το δικό μας και όλων μας, μέσα στα Πανεπιστήμια που φοιτούμε.

   Εντωμεταξύ, η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία, με συγχαρητήρια επιστολή της, μου είχε υποσχεθεί, από τον περασμένο Οκτώβριο, ότι ο επόμενος στόχος της για τις δράσεις της με θέμα «Τριτοβάθμια Εκπαίδευση Ελεύθερη Καπνού» θα είναι το ΑΕΙ Πειραιά ΤΤ.

Μάλλον μας ξέχασε και πρέπει να αναλάβουμε εμείς και αυτόν τον ρόλο!


 
  Μολονότι την επόμενη φορά που θα επισκεφτούμε το Πανεπιστήμιο ξέρουμε ότι πολλές αφίσες θα έχουν απομακρυνθεί, άγνωστο από ποιους, ο αγώνας συνεχίζεται.

Υ.Γ. Φοιτητής εξέφρασε την άποψη ότι επιδιώκουμε να λάβουμε χορηγία ΕΣΠΑ κι ότι δεν ενδιαφερόμαστε πραγματικά για τη Δημόσια Υγεία (ή έστω, το να προστατεύσουμε τη δική μας υγεία). Σεβόμαστε την άποψη, αλλά θα μας επιτραπεί να κάνουμε την παρατήρηση ότι η έννοια του αυτονόητου έχει χαθεί αφού πλέον έχει αντικατασταθεί από την καχυποψία, πράγμα λογικό αν λάβουμε υπόψη μας ότι η ανέντιμη κερδοσκοπία, το βόλεμα και η αδιαφορία έχουν γίνει το εθνικό σπορ της εποχής μας...

 Από το κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του Star:
ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ: ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΣΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΕΠΕΙΔΗ ΒΡΩΜΑΓΕ Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΣΙΓΑΡΟ

Ανδρέας Μπαρδάκης
Δημιουργός της διαδικτυακής κοινότητας «ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ»,
Πρόεδρος του συλλόγου «ΣΥΝΗΓΟΡΟΙ ΤΩΝ ΑΜΕΑ – ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ»,
Μέλος του συλλόγου "Προστασία από το Παθητικό Κάπνισμα"


http://logistis-amea.blogspot.com/

Έκτακτη πρόσκληση στους φίλους αναγνώστες που ρωτούν:
Ελάτε στην ομάδα μας ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΑ προκειμένου να συμμετέχετε στην ομαδική μας προσπάθεια.

Οι συνεργάτες και τα μέλη της ομάδας μας θα σας εξυπηρετήσουν.
https://www.facebook.com/groups/sinigoros.amea/